Verhalen van Bursalen

Op deze pagina vind je interviews en ervaringsverhalen van andere bursalen. We willen hiermee elkaar en jullie stimuleren om meer met elkaar te delen en meer 'te hebben' aan dit netwerk. Wij staan altijd open voor meer goede ideeën! En vind je het leuk om ook jouw verhaal te vertellen of heb je een oproep, hulpvraag of wat dan ook, laat het ons weten?!

Het verhaal van Linde - Parijs

Ik ben Linde Helfrich, ik kom uit Groningen en ik studeer sinds september 2022 in Parijs met een VSBfonds Beurs. Ik volg hier de tweejarige master International Security aan de Paris School of International Affairs (PSIA) van Sciences Po, een universiteit gespecialiseerd in politieke wetenschap. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin!

In Nederland heb ik Internationale Betrekkingen en Organisaties gestudeerd in Leiden. Tijdens mijn Bachelor kwam ik erachter dat ik vooral geïnteresseerd ben in internationale veiligheid, mensenrechten en diplomatie. Deze interesses komen echt samen in de master International Security. Zo volg ik vakken over conflictresolutie, internationaal strafrecht, ontwikkelingssamenwerking en mensenrechten. Heel interessant!

Er moet wel hard gestudeerd worden – de semesters zijn kort, de groepen zijn klein, dus een beetje indutten achter in de collegezaal is er niet bij. Het programma is heel divers en uitdagend. Doordat de studenten uit alle continenten komen zijn de werkgroepen extra interessant, omdat je veel verschillende perspectieven meekrijgt. Daarnaast organiseert PSIA iedere week interactieve gastcolleges van inspirerende sprekers. Zo hebben In het afgelopen semester de presidenten van Barbados en Colombia, een activiste uit Iran en de oppositieleider van wit Rusland de faculteit bezocht. Op deze manier gaat wat ik in de collegebankenleer echt leven en ben ik enthousiast en gemotiveerd om dieper in verschillende onderwerpen te duiken.

In het begin was best even wennen. Een nieuwe stad, veel nieuwe mensen, een drukke studie, mijn toch wat roestige Frans… In de eerste weken was ik ’s avonds doodop van alle indrukken. Toch kijk ik ook met veel plezier terug op deze periode, waarin ik veel vrienden heb gemaakt en me thuis begon te voelen in deze grote stad. 

Mijn woonplek hielp me hier zeker bij. Ik woon op de Cité Internationale Universitaire de Paris, een campus met verschillende bijzondere studentenhuizen in het 14^e arrondissement. De Cité is een unieke plek om te wonen. Het is een groot park met alle mogelijke voorzieningen; een studentenrestaurant, een gezellig café, een bibliotheek, een theater en sportfaciliteiten (een zwembad, fitnesszaal, tennisbanen). De bakker, de supermarkt en andere winkels zijn om de hoek, er is een goede metroverbinding en in een kwartiertje fiets ik naar de universiteit – ideaal.

Op deze campus woon ik in het Collège néerlandais. Hoewel dit het “Nederlandse” huis is, wonen er in totaal zo’n 140 studenten van meer dan 30 nationaliteiten. Om te helpen met de organisatie van activiteiten voor en door de bewoners ben ik lid geworden van de bewonerscommissie. Met een leuke groep organiseren we allerlei activiteiten waar de bewoners elkaar kunnen leren kennen. Ook zorgen we ervoor dat typisch Nederlandse feestdagen niet overgeslagen worden; zo hebben alle bewoners op 5 december hun schoen gezet.

Daarnaast dompel ik me onder in het Franse leven. Om bezig te zijn met muziek en om meer Franse studenten te ontmoeten heb ik auditie gedaan bij een koor. Hier zing ik nu iedere woensdagavond met 200 andere studenten en jonge werkenden; een hele leuke manier om buiten mijn studie nieuwe mensen te ontmoeten en natuurlijk mijn Frans te verbeteren. Samen met het orkest hebben we vier keer het requiem van Mozart opgevoerd in prachtige kerken in Parijs. Dit was een hele bijzondere ervaring!

Is het dan alleen maar leuk? Het eerlijke en korte antwoord is nee. Het is soms best moeilijk om ver weg te zijn van mijn familie, relatie en vrienden. Daarnaast is het cliché van de Franse bureaucratie helaas echt waar J. Gelukkig zijn er altijd anderen die de onbegrijpelijke formulieren eerder hebben ontcijferd en kunnen helpen, en vaak kan ik er ook wel om lachen. Ik heb er in ieder geval van geleerd om niet te verwachten dat ik alles in één keer kan afvinken. Met een beetje (of veel) geduld komt het allemaal in orde. En als het dan gelukt is, geeft dat een extra goed gevoel.

Gelukkig wegen deze nadelen lang niet op tegen de voordelen van het leven in de Franse hoofdstad. Ik kijk nog steeds mijn ogen uit en geniet van alles wat Parijs te bieden heeft. Ik kijk ernaar uit om de komende maanden nog meer te leren, en nog meer van de stad te ontdekken.

Aan iedereen die twijfelt om een studie in het buitenland te beginnen wil ik zeggen: spring in het diepe! Met de financiële hulp van het VSBfonds is er meer mogelijk dan je misschien nu denkt. En ja, je komt jezelf waarschijnlijk tegen, maar je krijgt er een ongelooflijke ervaring voor terug.

Riley - Uppsala University

Mijn naam is Riley en ik ben begin 2022 in contact gekomen met het VSBfonds. Ik was destijds opzoek naar een masterstudie in het buitenland. Vanuit mijn bachelor studie wist ik dat het VSBfonds studiebeurzen verstrekt aan betrokken studenten die een opleiding in het buitenland willen gaan volgen. Ik heb mij toen aangemeld en kreeg uiteindelijk ook een studiebeurs toegewezen. In augustus 2022 ben ik begonnen aan mijn masteropleiding Industrial Management and Innovation aan de universiteit van Uppsala in Zweden. Waar ik nu met veel trots en plezier studeer.

Ik was altijd al gedreven om in het buitenland te studeren. Tijdens mijn bacheloropleiding wilde ik op exchange naar het buitenland, echter viel dit plan in het water vanwege het corona virus. Na mijn bachelor heb ik een jaar gewerkt. Maar toch bleef het bij mij knagen om in het buitenland te studeren. Voor mij was het een nieuwe ervaring en een stap buiten mijn comfortzone. Om in een vreemd land, waar ze een andere taal en cultuur hebben, te studeren en leven.

VSBfonds helpt mij om een groot deel van mijn studiekosten en levensonderhoud te dekken. Deze beurs heeft  mij nu al veel opgeleverd. De ervaringen die ik hier in het buitenland op doe zijn indrukwekkend en zeer leerzaam. De buitenlandse ervaringen hebben mij nu al een andere blik op de wereld gegeven. Vanwege de vele internationale studenten is er een overvloed aan verschillende culturen. Ik heb veel geleerd van de vele vrienden en studiegenoten met verschillende culturen. Naast de academische aspecten heb ik nu ook vrienden over de hele wereld. Deze internationale ervaring helpt mij niet alleen op sociaal vlak maar ook op een professioneel vlak. De kennis die ik nu op doe komt later van pas als ik met mensen uit verschillende culturen samen werk. Het helpt mij om beter met hen te communiceren, te verstaan en samen te werken.

Ik heb nu al zoveel geleerd en genoten van mijn studie in Zweden dat ik geen moment spijt heb gehad. En ik kijk heel erg uit naar de 1,5 jaar die nog komen gaat!

Interview Marlies van Gangelen

Ik ben Marlies en ik ben muzikant. Ik heb mijn bachelor gevolgd aan het Conservatorium in Amsterdam waar ik klassiek hobo studeerde. Daarna heb ik een tussenjaar genomen omdat ik even niet wist welke kant ik op wilde. Uiteindelijk hoorde ik over een master in Londen die niet op conservatoria in Nederland wordt aangeboden: de Masters in Leaderschip aan de Guildhall School for Music & Drama. Een hele creatieve master over interdisciplinaire samenwerkingen, improvisatie, compositie en het leiden van workshops. Toen ik er langs ging om te kijken of het iets voor me was dacht ik meteen ja, dit is wat ik wil doen. Londen is wel enorm duur om te leven. Zowel de huur voor een simpele kamer als het collegegeld is schrikbarend hoog! Dus ik had wel echt financiële ondersteuning nog nodig om de master te kunnen volgen. Uiteindelijk heb ik over de VSBfonds Beurs gehoord via een studiegenoot van het conservatorium. Nadat ik de beurs had gekregen, ben ik in 2012 naar London vertrokken.

Het begin van dit nieuwe avontuur in Londen was voor mij echt heftig. Ik kende helemaal niemand en ik vond het best overweldigend. Ik had een jaar nodig om te aarden in Londen. Londen is enorm divers en ook een ruige stad. Er zijn constant heel veel prikkels en daar moest ik in het begin echt aan wennen. Ik kwam in contact met de meest uiteenlopende mensen en dat heeft mijn wereldbeeld enorm verrijkt. Wonen in een ander land deed ook mijn oordelen langzaam afbrokkelen. Opeens bezie je het leven vanuit een ander perspectief, word je bewust van geconditioneerde aannames en laat je een deel ervan los. Londen is een enorm creatieve stad, het heeft me veel geleerd en gebracht. De opleiding was best wel uit mijn comfortzone maar ik vond de stof wel meteen interessant. Ik moest echt aanpoten om mijn essays opeens in formeel Engels te schrijven. De gehele opleiding was vanaf het begin niet iets om bij achterover te leunen. Als ik er nu op terug kijk was het een perfecte uitdaging voor mij.

Mijn studie nodigde je heel erg uit om je te verbinden met minder bedeelde groepen. Ik heb een tijdje gewerkt met een band van daklozen uit Londen, muziek voor revaliderende patiënten in een ziekenhuis verzorgt en op basisscholen in achterstandsbuurten gewerkt. De opleiding was de rode draad gedurende mijn twee jaar in Londen. Het heeft heel veel deuren geopend en me ook een ander perspectief gegeven. Je kunt met muziek zoveel meer dan alleen muzikant zijn. Het voordeel is dat je veel meer een tweewerking krijgt en je niet steeds alleen je muziek beoefent. Ik heb door mijn bachelor in Amsterdam een goede basis gelegd als muzikant. Ik ben blij dat het daar niet bij is gebleven en dat, dat niet het eindstadium voor mij is geweest. Deze opleiding in Londen heeft mijn leven echt veranderd. Het heeft mij de ogen geopend voor uiteenlopende mogelijkheden binnen de muziek en mij zelfvertrouwen gegeven.

Ik heb in Londen in verschillende bandjes gespeeld en heb een start gemaakt met het verbinden van mijn instrument de hobo met elektronica. Toen ik na twee jaar terug naar Nederland verhuisde werd ik voor het orkest van Kyteman, The Kyteman Orchestra gevraagd. 

Het voelt heel erg in mijn voordeel dat ik mijn vaardigheden heb verbreed dankzij de Masters in Leadership. Ik ben heel blij dat ik ook tijdens corona in mijn vakgebied heb kunnen blijven werken. Ik werk nu veel met jongeren, we maken een programma over het verdwijnen van de biodiversiteit en brengen een ode aan dieren met een laag knuffelgehalte via de voorstelling ‘Als je weet waarom de vis praat’. Dat doe ik onder andere met een door mij opgerichte Stichting Perforator. De werkwijze die ik nu met die jongeren gebruik heb ik echt geleerd in Londen. Dat het gaat over het faciliteren van een creatief proces en daarin ook iedereen een stem en een waardevolle plek geven. Ik geef mijn kennis die ik geleerd heb in Londen door aan jongeren. VSBfonds heeft onze stichting gesteund voor dit project dus dat is ook heel erg leuk.

Ik ben VSBfonds nog steeds heel erg dankbaar voor de beurs en de kansen die ik heb gekregen om me te ontwikkelen. Het was voor mij een heel cruciaal moment in mijn leven en dat neem ik voor altijd mee. Mijn advies is als je een beurs wilt aanvragen: Doe het, ga ervoor!

Interview Loes Ansems

Ik ben Loes Ansems en ik woon op dit moment in Amsterdam. Ik heb Antropologie gestudeerd in Nederland en ben in 2016 naar Schotland gegaan voor mijn Master Midden-Oosten studies en Arabisch. Tijdens mijn bachelor heb ik een stage in Jordanië gedaan, waarbij ik bij een kleine NGO mee mocht lopen. Dit maakte me alleen maar nieuwsgieriger naar de regio. Tijdens mijn stage bij de Lutfia Rabbani Foundation in Den Haag werd ik gewezen op de master in Schotland en toen wist ik dat ik hiervoor wilde gaan. Vervolgens ben ik gaan zoeken naar mogelijkheden om dit te kunnen financieren. Studeren in het buiteland is nou eenmaal heel erg duur en ik had zelf niet de middelen om dit te kunnen financieren. Zo kwam ik bij VSBfonds terecht.

De VSBfonds Beurs heeft een heel groot deel van mijn studiekosten kunnen opvangen en het is echt onmisbaar geweest. Ik had daar niet heen gekund zonder deze steun en dan had ik misschien niet gestaan waar ik nu sta. Het heeft me ook een stukje erkenning gegeven – VSBfonds zag iets in mij waar ze in wilde investeren. Dat gaf mij een super goed gevoel en extra zelfvertrouwen. Mijn tijd in Schotland was heel fijn en belangrijk. Ik ben in eerste instantie voor twee jaar gegaan en dat vond ik best een beetje spannend. Ik was al eerder voor bijvoorbeeld drie maanden weggeweest maar dat is natuurlijk heel anders. Het proces voor het vertrek vond ik ook best wel spannend maar ook daarin werd ik door VSBfonds heel goed begeleid. Je kon met anderen die ook weggingen naar hetzelfde land overleggen en je werd begeleid in wat je allemaal moest regelen voor je vertrek. Net voordat ik zou vetrekken was er nog een Beurzendag van VSBfonds en daar ontmoette ik een ander meisje die ook naar Edinburgh zou gaan. Uiteindelijk is zij een hele goede vriendin geworden daar en hebben we enorm veel aan elkaar gehad. De eerste drie maanden vond ik het echt nog wel zoeken en moest ik zowel op de studie als in het leven daaromheen een beetje mijn plekje vinden. Daarna ging het echt heel goed en is Edinburgh een hele belangrijke plek voor mij geworden en ga ik er nog steeds met veel liefde naar toe. Op intellectueel gebied heeft de master me ook veel opgeleverd. In deze opleiding kreeg je vanaf dag één het lezen en schrijven in het standaard Arabisch en het luisteren en het spreken in een door jouzelf gekozen dialect. Ik koos voor het Levantine dialect wat veel gesproken wordt in Jordanië, Syrië, Palestina en Libanon. Het gaf me de mogelijkheid om 14 uur per week Arabisch te leren. Echt een privilege. Want op welk moment in je leven heb je hier anders nog de tijd en mogelijkheid voor? De theorie was ook veel makkelijker te begrijpen doordat we de taal aan het leren waren en we werden heel goed begeleid door de docenten. De stof werd samen met het leren van de taal heel goed op elkaar afgestemd.

Ik zou tegen iedereen willen zeggen die twijfelt om een stap buiten je comfortzone te zetten, doe het! Het levert je zo ontzettend veel op en draagt enorm bij aan je persoonlijke ontwikkeling. In Nederland heb je altijd een vangnet en dat zal er ook zijn als je in het buitenland zit maar je bent echt net wat meer op jezelf aangewezen.

Na mijn master ben ik nog in Edinburgh blijven hangen omdat ik het daar zo naar mijn zin had. Ik ben gaan werken bij een grote NGO genaamd Mercy Corps die o.a. actief is in het Midden-Oosten. Het lukte in eerste instantie niet om voor hen te gaan werken, maar ik werd uiteindelijk toch gebeld of ik nog eens op gesprek wilde komen. Ik heb daar toen tweeënhalf jaar gewerkt. Eerst een jaar als assistent program manager op het hoofdkantoor in Edinburgh en daarna 1,5 jaar als grants manager in Jemen. Dat was een hele bijzondere tijd. Het was heel dubbel. Aan de ene kant was ik enorm vereerd dat ik daar naar toe kon gaan en toegang kreeg tot een land met een rijke cultuur, mooie  natuur en ontzettend lieve mensen. Aan de andere kant verkeert het land nog steeds in oorlog, en daar werd ik dan ook iedere dag mee geconfronteerd... Een van de dingen die ik echt lastig vond daarvan was de confrontatie met de oneerlijkheid van het leven. Ik heb me daar niet onveilig gevoeld. Dat kwam door het vertrouwen dat ik had in de organisatie en mijn collega’s. Natuurlijk gebeurde er veel om ons heen. Alles bij elkaar was het een hele mooie maar heftige periode.

Ik ben een jaar geleden teruggekomen in Nederland. Het was nog niet helemaal in de planning maar er kwam een mooie baan in Nederland op mijn pad. Ik wilde eigenlijk nog een paar jaar in het buitenland blijven, maar heb er toch voor gekozen om terug te gaan. Op dit moment werk ik bij Welcome app. Dit is een stichting die alle nieuwkomers zich thuis willen laten voelen in Nederland. Dit doen we niet alleen, we geloven heel erg in de kracht van verbinding en samenwerking, met andere mensen en organisaties. We proberen vooral een faciliterende rol te spelen. Dit doen we door middel van technologie. Welcome app is een app voor en door nieuwkomers die beschikt over informatie, evenementen die worden georganiseerd door de hele stad en tot netwerken. Bij Welcome app willen we juist niet de plek innemen van andere organisaties en hun goede werk, we willen er juist voor zorgen dat deze informatie bij de nieuwkomers in Nederland terecht komt. Als Head of Impact is mijn focus om te kijken naar wat de impact is van ons werk. We gebruiken hier voor kwalitatieve en kwantitatieve data. Die informatie helpt ons om te kijken hoe wij in de toekomst nog beter die faciliterende rol kunnen spelen in die verbindingen. Mijn dagen zijn super verschillend en dat vind ik juist heel erg leuk. De ene dag ben ik bezig met het strategische gedeelte en de volgende dag ben ik gemeenten aan het helpen om nieuwkomers te onboarden in de Welcome app. In het contact met mensen kan ik vaak mijn Arabisch gebruiken. Het is fijn als je soms een stapje naar iemand toe kan zetten door communicatie in eigen taal. Juist omdat  nieuwkomers zich voortdurend moeten aanpassen. Sinds oktober ben ik ook toegetreden tot het bestuur. Daar hou ik me ook veel bezig met de toekomst en de strategie van de organisatie.

We zijn heel blij dat we afgelopen jaar een donatie hebben gekregen van VSBfonds om de samenwerking met gemeenten op te gaan zetten. Als stichting ben je erg afhankelijk van fondsen en fondsen moedigen ons ook aan om wat minder afhankelijk te worden van deze steun. Uiteindelijk zou het heel fijn zijn als de gemeenten ons willen inzetten om verbindingen te bewerkstelligen. Met de donatie kunnen we gemeenten korting geven om met de Welcome app te gaan werken. Dat is enorm fijn en het is ook een goed teken naar gemeenten toe dat een organisatie als VSBfonds ons besluit te steunen. Dat helpt enorm. Op dit moment zijn we een samenwerking aangegaan met de gemeenten Tilburg, Venlo en binnenkort starten we in Leiden.

Bij Welcome App zijn we altijd op zoek naar samenwerkingen met nieuwe gemeenten en organisaties, én locals die vragen willen beantwoorden van nieuwkomers. Je kennis als oudkomer wordt ook erg gewaardeerd! Als jij je aangesproken voelt en je in wil zetten voor Welcome app dan ben je uiteraard welkom om contact met ons op te nemen!

Heb je nog meer goede ideeën, vind je het leuk om ook jouw verhaal te vertellen, heb je een oproep, hulpvraag, of wat dan ook?!? Je kan het gewoon zelf posten in onze besloten groepen op LinkedIn of Facebook. Maar je mag ook altijd contact opnemen met Steffen de Wolff of Annemarijn Boelen.

Interview Ilse Dekker

Ik ben Ilse Dekker en ik woon in Amsterdam. Ik werk als vrijwilliger voor Stichting Onbegrensd Avontuur. Het sluit heel erg aan bij wat ik heb gestudeerd met mijn VSBfonds Beurs.

In 2012 heb ik een beurs gekregen van VSBfonds. Ik heb in Nederland eerst psychomotorische therapie gestudeerd en daarna wilde ik graag doorstuderen en nog meer leren over mijn vak. Toen ben ik gaan zoeken naar wat er mogelijk was. In Nederland werden er geen opleidingen gegeven die de verdieping gaven die ik zocht en uiteindelijk kreeg ik via mijn opleiding in Nederland de tip over de master aan de KU Leuven. Dit was de master Adapted Physical Activities. Deze master omvat alles rondom het aangepast sporten met fysieke, psychische of verstandelijke beperking. Deze master duurde 2 jaar waarvan je ook nog een half jaar naar een ander land kon gaan. Uiteindelijk heb ik anderhalf jaar in België gezeten en een half jaar in Tsjechië. Ik heb me kunnen verdiepen hoe het is om voor mensen om te sporten met een beperking. Maar ook hoe je dit het beste kunt aanbieden. In Tsjechië heb ik het echt in praktijk kunnen brengen doormiddel van een stage. In België ben ik voornamelijk de verdieping ingegaan en heb ik mijn scriptie geschreven. Tijdens mijn bachelor in Nederland ben ik naar Zuid-Afrika geweest dus het vuurtje brandde altijd al om nog eens naar het buitenland te gaan. België is niet heel ver weg maar het feit dat ik een internationale studie kon gaan doen en verdieping kreeg was voor mij zeker heel belangrijk.

Vanuit de master heb ik een heel goed beeld gekregen wat sport kan zijn en betekenen voor mensen met een beperking. Omdat ik dat eigenlijk nog niet veel had meegemaakt en gezien. Ik kon het zelf zien en ervaren doordat ik naast de stage ook mensen met een fysieke beperking in mijn klas had. Ik kreeg er daardoor steeds meer interesse in en ging ook veel nadenken over wat kan ik hier mee gaan doen. Daarnaast heb ik een mooi netwerk opgebouwd van mensen die ook veel met dit onderwerp bezig zijn. Dat is natuurlijk heel leuk maar zeker ook heel fijn om ervaringen te kunnen delen. Hierdoor heb ik al veel vrijwilligerswerk kunnen doen in het buitenland en veel kennis er ervaring opgedaan. Mijn huidige functie zit niet helemaal in dit vakgebied omdat het heel moeilijk is om hier een baan in te vinden. Het wereldje is heel klein voor mensen met een fysieke beperking die bijvoorbeeld geen topsport bedrijven. Voor de recreatieve kant is het toch vaak echt alleen vrijwilligers die dit doen. Vaak omdat er ook geen budget voor beschikbaar is. Nu zie je daar wel een verandering in komen maar het is nog steeds minimaal.

Ik ben vanuit mijn hart voor deze doelgroep en ook omdat ik het heel erg leuk vind vrijwilligerswerk gaan doen bij Stichting Onbegrensd Avontuur. Daar kan ik mijn kennis en ervaring uit de master goed toepassen. Stichting Onbegrensd Avontuur wil het graag voor iedereen mogelijk maken om op avontuur te kunnen gaan en ook het beleven van dit avontuur. De organisatie beschikt over twee speciale rolstoelen die je off road kunt gebruiken. Je kunt hiermee op kleine wandelpaden en op bergen komen. We organiseren dagtochten en meerdaagse tochten in de bergen maar ook in Nederland. Daarnaast doen we ook fietstochten en zijn we aan het nadenken over hoe we mensen nog meer het avontuur kunnen laten beleven. Om het avontuur voor iedereen mogelijk te maken organiseert Stichting Onbegrensd Avontuur groepstochten voor deelnemers met en zonder fysieke beperking. Samen gaan we het avontuur aan.

Ik help met het organiseren van dagtochten, wandel- en fietstochten in Nederland. Daarnaast ben ik ook veel in contact met de deelnemers. Ik leg uit wat de tocht inhoudt, ik probeer ook om nieuwe mensen te bereiken en doe administratieve zaken rondom de tochten. Deel van mijn werkzaamheden is natuurlijk ook het aanwezig zijn bij de tochten. Een heel erg leuk onderdeel van mijn vrijwilligerswerk. Ik vind het heel leuk om daarbij aanwezig te zijn en het leukste onderdeel is natuurlijk de uitvoering zelf. Mijn kennis zet ik in tijdens mijn vrijwillige functie door gericht te vragen wat er nodig is voor die persoon en heb ik kennis van verschillende beperkingen. Ook heb ik nieuwe dingen geleerd als vrijwilliger. Voornamelijk aan de organisatorische kant. Doordat ik veel in het buitenland heb gezeten heb ik minder kennis over wat er in Nederland allemaal beschikbaar is en wat er speelt op dit gebied. Ook proberen we uit te vinden wat we nog kunnen toevoegen aan de markt zonder dat we iets dubbel gaan doen ten opzichte van andere stichtingen of bedrijven. Het allerleukste aan mijn functie als vrijwilliger vind ik de reacties die we krijgen. Vorig jaar zijn we op een reis naar Frankrijk geweest in de bergen. Dat was heel tof en ook mega leerzaam om te kijken hoe het nou eigenlijk allemaal in zijn werk gaat en waar je aan moet denken bijvoorbeeld. Het gevoel van saamhorigheid is ook heel erg mooi en dat je samen door mooie en moeilijkere momenten heen gaat. Ik merk dat ik soms iets te terughoudend ben en wil het mensen zo makkelijk mogelijk maken terwijl het ook goed is om iemand zelf te laten uitvinden. Niet te voorzichtig zijn en net wel dat mooie uitzichtpunt of dat hogere gedeelte meepakken omdat het echt wel kan!

Als je deelnemer wilt zijn bij onze tochten meld je zeker bij Stichting Onbegrensd Avontuur. Of je nu een beperking hebt of niet je bent welkom! Mocht je na het lezen van dit verhaal meer weten over de Stichting Onbegrensd Avontuur of heb je een idee waarmee je ons team kan versterken neem dan een kijkje op onze website.

Het verhaal van Marlies Spijker

Ik ben Marlies Spijker, 35 jaar en heb 10 jaar geleden een VSBfonds beurs gekregen. Dat is inmiddels dus alweer een hele tijd geleden. Inmiddels woon ik in Arnhem met mijn man en twee kinderen. Ik werk op dit moment als projectleider bij Museum Arnhem.

In Nederland heb ik eerst Sociologie gestudeerd in Groningen met een minor Kunstgeschiedenis in Amerika. Ik vond Sociologie een moeilijke opleiding, het ging me niet gemakkelijk af. Toen ik Kunstgeschiedenis ging studeren haalde ik ineens veel hogere cijfers en studeerde ik met plezier. Ik kwam erachter dat ik eigenlijk dus gewoon de verkeerde studie had gekozen! Uiteindelijk heb ik mijn studie Sociologie afgemaakt en ben daarna om me heen gaan kijken wat voor mogelijkheden er waren die meer op de culturele sector gericht waren. Zo kwam ik uit bij de Master Kunst- en Culturele wetenschappen aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Die Master paste helemaal in mijn straatje en heb ik dan ook met plezier voltooid. Precies in het jaar dat ik afstudeerde in 2011 kwam er een enorme culturele kaalslag in Nederland. De hele culturele sector lag eigenlijk op zijn gat, veel instellingen kregen minder of geen subsidie meer. Dit maakte dat het moeilijk was om in de culturele sector aan een baan te komen.

Dat maakte dat ik ben gaan kijken hoe ik mijn steentje kon bijdragen om de culturele sector te helpen om wat zakelijker en ondernemender te worden. Ik vond een studie genaamd: Creative and Cultural Entrepeneurship aan Goldsmiths University in Londen. Ik dacht bij mezelf, dit kan heel erg helpen in de situatie waarin de culturele sector in Nederland zich op dit moment in begeeft. Ik heb de selectieprocedures bij Goldsmiths University en VSBfonds doorlopen en zo kon ik nog een extra jaar studeren in Londen. De beurs was heel belangrijk voor mij om deze master te kunnen gaan doen. Zonder de VSBfonds beurs was dit niet gelukt. In het begin vond ik het best moeilijk om in het buitenland te studeren. Soms dacht ik wel eens “Waar ben ik aan begonnen? Ik heb een leuk leven in Nederland, wat doe ik mezelf aan om in een vreemde stad en land te gaan zitten.” Ik had heel erg heimwee. Maar het heeft me uiteindelijk de beste tijd van mijn leven opgeleverd. Ik heb te gekke mensen ontmoet en geleerd verder te kijken dan mijn eigen kring. Londen is een ontzettend internationale stad en ik woonde met huisgenoten uit Engeland, Italië, China, Japan, Duitsland en Turkije. Enorm verrijkend om met ze samen te wonen en van hun culturen te leren. Op professioneel gebied heeft deze ervaring in Londen me ook veel opgeleverd. Als afstudeeropdracht moesten we voor de master een eigen bedrijf op zetten. Ik ben een reizende galerie begonnen die pop-up tentoonstellingen maakte in cafés en op festivals om mensen laagdrempelig met kunst in aanraking te laten komen. Dat haalde me wel uit mijn comfortzone. Ik ben hierdoor veel creatiever en ondernemender geworden. Dat was heel leerzaam voor mij omdat dat van nature wel in me zit maar er niet voor durfde te gaan. Daar heeft de master me enorm bij geholpen.

Op dit moment ben ik projectleider bij Museum Arnhem. Een museum dat zich kenmerkt door de belangrijkste verzameling magisch- en neorealisten van Nederland en een hoogwaardige collectie hedendaagse en toegepaste kunst. De afgelopen vier jaar is het museumgebouw gesloten geweest voor renovatie en vernieuwing. In deze periode ben ik bij het museum gaan werken. Ik ontwikkelde en initieerde programma’s die buiten de muren van het museum getoond konden worden. We haakten aan bij bestaande festivals, hielden pop-up tentoonstellingen in de open lucht en maakten grote muurschilderingen in de stad van kunstwerken uit de collectie. Daarmee heeft Museum Arnhem ook een nieuwe doelgroep bereikt. Een ‘museumbezoek’ is op deze manier veel laagdrempeliger. We hebben veel mooie reacties gekregen van mensen op straat en we creëerden zo een nieuwe wereld. We stonden ineens bij ons (potentiele) publiek op de stoep in plaats van dat ze naar ons moesten komen. Een aantal van deze concepten blijven we voorzetten nu het museum weer open is. Ik ben heel erg blij en dankbaar dat ik in de culturele sector terecht ben gekomen en dat ik nu in deze mooie functie mag werken.

Interview Job Zomerplaag

Mijn naam is Job Zomerplaag en ben opgegroeid in Zuid-Limburg. Ik werk op dit moment als programmamaker bij Studio Europa Maastricht. Dit is een expertisecentrum voor Europees onderzoek, debat en dialoog en daarnaast begeleid ik elke maand een inspiratiesessie voor de academie van Frisse Wind Heerlen. Ik ben veel bezig met storytelling en wil graag verhalen de wereld in brengen. Mensen helpen om deze verhalen te vertellen. Dit kun je heel letterlijk nemen maar het gaat ook om hoe je deze verhalen neerzet en daarmee ook mensen aan het denken kunt zetten. Ik ben dus een echte verhalenmaker.

Via mijn afstudeeronderzoek ben ik in contact gekomen met Frisse Wind Heerlen. Ik deed onderzoek naar bewonersinitiatieven en waar het eigenlijk spaak liep met lokale overheden. Mijn onderzoek had betrekking op Parkstad waar Heerlen toe behoort. Tijdens mijn onderzoek kwam ik erachter dat ik het heel leuk vond om met bewonersinitiatieven bezig te zijn. In de regio zijn er meerdere stichtingen en/of fondsen die ondersteuning hierbij bieden maar ik kwam erachter dat deze niet altijd goed samenwerkten en soms in elkaars vaarwater zaten. Vanuit mijn onderzoek ben ik gesprek geraakt met Femke Smeets en ben ik bij Frisse Wind terecht gekomen. Na mijn afstuderen ben ik gevraagd haar team te ondersteunen bij het organiseren van inspiratiesessies voor initiatiefrijke bewoners. Frisse Wind is een initiatief van Stichting Samen Heerlen. Het wordt mogelijk gemaakt door de City Boost-donatieregeling van VSBfonds. Voor een periode van twee jaar worden hiervan bewonersinitiatieven van Heerlen ondersteunt. Hier zijn uiteraard voorwaarden aan verbonden maar in Heerlen vind je zoveel initiatieven die bijdragen aan de veerkracht van de lokale gemeenschap maar ook aan duurzaamheid en het culturele leven van Heerlen. Wat je vaak ziet bij dit soort initiatieven is dat ze vaak hele goede plannen en ideeën hebben maar ook een stukje ondersteuning missen om van plan naar uitvoering te kunnen gaan. Frisse Wind heeft hiervoor een academie opgericht waarin ze Heerlenaren een stap verder helpen. De kracht van de gemeenschap staat hierbij centraal: het is een ontmoetingsplek waar  inwoners elkaar kunnen ontmoeten, inspireren en van elkaar leren. En daarnaast betrekken we naar behoefte ook extra deskundigheid bij het programma. Waarbij we altijd uitgaan van de behoefte die er ligt bij de initiatiefnemers. Bij dit soort sessies treed ik op als de gespreksbegeleider.

Samen met een team dat op regelmatige basis contact heeft met de bewonersinitiatieven bereid ik de sessie voor. Het financieren van je initiatief, is een voorbeeld van wat dit kan zijn. Vaak zie je dat een project al goed loopt door inzet op vrijwillige basis maar als je het dan wil professionaliseren of duurzamer maken, is er geld nodig om dit te financieren. Hierbij bereiden we een sessie voor van ongeveer 2 uur en gaan we het onderwerp proberen volledig uit te pluizen. We proberen het dan laagdrempelig te maken zodat het voor iedereen te begrijpen is. Als gespreksbegeleider ben je eigenlijk de barman die ervoor zorgt iedereen zich op zijn gemak voelt. Dat het gesprek blijft vloeien. We bereiden nu na corona de eerste fysieke bijeenkomst voor. Ik haal het meeste energie uit het faciliteren van de verbinding tussen mensen en ze vooral ook in hun kracht te zetten. Je bereidt zo’n sessie met het team goed voor maar je moet het ook een beetje laten gebeuren tijdens de sessie. Het allermooiste wat je kunt horen na een sessie is bijvoorbeeld: “Hey, ik neem graag nog een keer contact met je op.” Of: “Wat ik nu heb gehoord daar heb ik ontzettend veel van geleerd.”

In mijn studententijd heb ik een beurs aangevraagd bij VSBfonds. Daarin beschreef ik al dat het me fascineerde dat mensen zich ergens echt thuis kunnen voelen. Je kunt wel kijken naar de levensverwachting van mensen of hoeveel inkomen ze hebben. Maar uiteindelijk is het gevoel van thuis voelen zo’n belangrijke factor voor levensgeluk van mensen. Het thuis voelen heeft zowel te maken met mensen om je heen als dat je gaat houden van je omgeving en dat je daar zorg voor wilt dragen. En dit is ook de drijfveer van Frisse Wind om je in te zetten om mensen in hun kracht te zetten. Om te werken aan dat thuis voelen en anderen zich te laten thuis voelen.

Ik heb eerst Communicatie & Media gestudeerd in Rotterdam en heb daarnaast aan de Universiteit Utrecht vakken gevolgd die te maken hadden met stadsgeografie. Ik vond het gelijk al interessant hoe je verhalen kunt gebruiken om verbondenheid in een stad te creëren. En ook hoe die verhalen tot stand komen. Ik heb met mijn VSBfonds Beurs uiteindelijk een masteropleiding op het gebied van Urban Studies gedaan genaamd 4CITIES. Het curriculum bestaat uit vakken in de politicologie, sociologie en een stukje duurzaamheid. Daarbij leer je wat het stadsleven is en hoe steden tot stand komen. De master vond plaats in vier verschillende steden, Madrid, Kopenhagen, Brussel en Wenen. Ik snapte heel goed dat ik in verschillende steden moest studeren en leven om deze master te kunnen doen. Met een kleine groep studenten gingen we in zo’n twee jaar tijd de verschillende steden langs. Het is geen traditioneel onderwijs waarbij je alleen maar in de collegezaal zit. Je gaat juist veel naar buiten om projecten te doen en buurtinitiatieven te ondersteunen. Ik moest elke keer weer in een nieuwe stad dat thuis voelen creëren en opbouwen. Dat maakt dat ik me daar heel erg voor wilde inzetten. Het liet me heel erg de schoonheid zien van het reizen en het kennismaken met andere landen en culturen. Maar ik heb ook de moeilijkheden ervaren; om je steeds elke keer weer jezelf in het diepe te gooien en uiteindelijk thuis te laten voelen op die nieuwe plek. Dat is iets wat ik mede door VSBfonds heb mogen meemaken.

Mijn avontuur in Madrid kwam in maart 2020 abrupt ten einde door corona. Opeens zat ik weer in Nederland. De combinatie tussen mijn huidige werk en de VSBfonds Beurs is een vuurtje dat is blijven branden. Deze buitenlandervaring heeft me alleen nog maar meer laten in zien hoe belangrijk het gevoel van thuis voelen is. Ik wil me daarom blijven inzetten voor het verbinden van buurten en haar buurtbewoners.

De donatie voor Frisse Wind Heerlen stopt in 2022 en ik wil graag de oproep doen aan lokale overheden, VSBfonds en andere fondsen om te zorgen dat de Frisse Wind in Heerlen blijft waaien. Het team levert fantastisch werk en het zou jammer zijn als die wind weer gaat liggen.

Het verhaal van Anna Beukenhorst

Mijn naam is Anna Beukenhorst en ik heb in 2016 een beurs gekregen van VSBfonds. Met deze beurs heb ik in Manchester promotie onderzoek gedaan. Bij dit onderzoek heb ik mij gefocust op een onderzoek over de combinatie van weersomstandigheden en reuma pijn genaamd, Cloudy with a Chance of Pain. In Engeland ben je als promovendus geen medewerker van de universiteit maar een student. Je kan je meer op onderzoek focussen en krijgt meer mogelijkheden je te ontwikkelen via trainingen en cursussen. Het gaf me de kans om te kunnen werken met reumapatiënten en bij het grote publiek onder de aandacht te brengen hoe het is om te leven met reuma. In Engeland betaal je wel collegegeld en krijg je geen salaris. Daarom is de VSBfonds Beurs zo belangrijk.

Na mijn tijd in Manchester ben ik naar Harvard gegaan om onderzoek te doen naar hoe we smartphones kunnen gebruiken in de gezondheidszorg. Mijn onderzoek naar smartphones raakt aan veel maatschappelijke aspecten.  Wat voor data ze verzamelen, wat voor regels er zijn en wat bedrijven met die data kunnen doen maar ook de verslavende aspecten van een smartphone. Als je tegenwoordig langs een middelbare school loopt zie je precies wat die verslaving inhoudt. De smartphone is een fantastische uitvinding, maar er zijn ook nadelen. Het publieke debat hier over is gepolariseerd. Ik ben kritisch, maar wil er ook voor zorgen dat we dit debat constructief in gaan. Smartphones hebben een natuurlijke weg gevonden in onze maatschappij. We hebben van tevoren niet kunnen bedenken wat de effecten van smartphones op onze samenleving zouden zijn. Nu smartphones alomtegenwoordig zijn, is het belangrijk om te bepalen hoe we smartphones verantwoord en veilig kunnen gebruiken en of en hoe ze bijvoorbeeld thuis horen op middelbare en lagere scholen.

Om dit soort maatschappelijke veranderingen vanuit de wetenschap te belichten, heb ik het traject STUDIO van De Balie gevolgd. De Balie is een debatcentrum in Amsterdam. In Nederland hebben zij een belangrijke stem in het publieke debat. Bij De Balie vinden ze het belangrijk dat meer mensen toegang krijgen tot het publieke debat, dat meer experts hun weg vinden naar de media en dat opiniemakers een betere afspiegeling zijn van de maatschappij.

Bij STUDIO wordt elke week een leermeester uitgenodigd, iemand die ofwel ervaring heeft in het publieke debat of zelf heel erg een maatschappelijke missie heeft. Van Femke Halsema tot Tim Hofman tot Nina Spijkers. Gedurende een periode van 3 maanden kom je elke week een middag bij elkaar en is er een sessie met een leermeester. De leermeesters geven bijvoorbeeld workshops opinie artikelen schrijven, debatteren, documentaires maken of een theaterworkshop over stemgebruik. Daarnaast hoorden we enorm veel persoonlijke verhalen van leermeesters die hun eigen ervaringen deelden.

Ik vond het een privilege om deze mensen te ondervragen en te leren van hun persoonlijke ervaringen. Tijdens STUDIO werd het grote abstracte ‘publieke debat’ opgedeeld in kleinere stukjes: maatschappelijke missie, boodschap en vorm. Ik kreeg de kans om twee keer op Radio 1 het nieuws te belichten en zo praktijkervaring op te kunnen doen. Het is bijzonder om op zo’n manier aan je eigen ontwikkeling te werken, lang nadat je de schoolbanken hebt verlaten. De STUDIO-deelnemers geven elkaar feedback. De community die je opbouwt is waardevol. 

Éen van de redenen om mee te doen aan STUDIO is mijn achtergrond als wetenschapper. Aan de ene kant ben je als wetenschapper expert over bepaalde onderwerpen. Aan de andere kant ben je je er als wetenschapper van bewust hoeveel je niet weet. Je wordt getraind je pas uit te spreken over een onderwerp nadat je er jaren onderzoek naar hebt gedaan en om altijd bij de feiten te blijven. Maar mijn kennis over smartphones voedt ook mijn mening... Ik maak me zorgen over de tijd die kinderen achter een smartphone doorbrengen. Dit verhoogt hun risico op oogproblemen en blindheid. Spelletjes en sociale media leiden op school enorm af. Ik hoor van docenten hoe moeilijk het is om smartphones uit het lokaal te bannen. Smartphones worden wel eens vergeleken met heroïne, zo verslavend zijn ze. Terwijl het investeren in de lange termijn voor jonge kinderen juist ook zo belangrijk is; een diploma behalen, een vriendschap of een vaardigheid aanleren. In plaats van te gaan voor de beloning op korte termijn; de endorfinen van een spelletje of een like.

Ik hoop mede dankzij STUDIO en de VSBfonds Beurs bij te kunnen dragen aan oplossingen voor zulke maatschappelijke problemen.

STUDIO was een bijzondere ervaring die zeer de moeite waard is. Ben jij ook geïnteresseerd? Kijk dan hier wanneer de volgende lichting begint.

Het verhaal van Joana

Mijn naam is Joana Lamptey, 26 jaar en ik heb politicologie gestudeerd aan de UvA. Ik werk op dit moment parttime voor de VU bij de faculteit Beta. Daarnaast werk ik ook voor een organisatie genaamd Amsterdams Buurvrouwen Contact als regiocoördinator én als vrijwilliger.

Met de VSBfonds Beurs ben ik in 2019 in London gaan studeren aan de School of Oriental and African Studies, een master politicologie toegespitst op Afrikaanse landen. Door een programma waar ik aan mee heb gedaan, kwam ik indertijd in contact met SOAS. Een filosoof die ik ontmoette via dat programma wees mij naar aanleiding van ons gesprek op deze master. Na wat uitzoekwerk over hoe ik deze master ging financieren ben ik vrij snel bij VSBfonds terechtgekomen.

De master heeft mij in heel veel opzichten veel opgeleverd, niet alleen academisch. Helaas viel de master inhoudelijk een beetje tegen. Het kan natuurlijk hebben meegespeeld dat corona om de hoek kwam kijken en daardoor de ervaring ook totaal anders is geworden dan ik in eerste instantie had verwacht. In het begin maakte ik heel snel veel nieuwe vrienden. Waaronder veel internationale vrienden omdat de meeste studenten aan de SOAS uit andere landen komen. Wat ik vooral heb overgehouden aan mijn tijd in Londen zijn de vriendschappen maar ook een nieuw academisch perspectief. Ondanks dat het misschien een beetje tegenviel qua inhoud heb ik wel dingen geleerd die ik daarvoor nog niet wist. Ik heb veel toegang gekregen tot materiaal en mag daar ook levenslang gebruik van maken omdat ik daar heb gestudeerd. Al met al is het zeker een belangrijke ervaring in mijn leven geweest en kijk ik er positief op terug.

Ik werk sinds oktober 2021 voor een organisatie genaamd Amsterdams Buurvrouwen Contact. De organisatie focust zich op het helpen van anderstalige vrouwen bij het meer machtig worden van de Nederlandse taal om hun zelfredzaamheid te vergroten. De bedoeling is echt om deze vrouwen door onze informele lessen door te laten stromen naar een baan, vrijwillige functie of een taalschool. In ieder geval iets waardoor ze hun zelfredzaamheid kunnen vergroten. Ik ben regiocoördinator bij het Amsterdams Buurvrouwen Contact en heb twee stadsdelen onder mijn hoede. Om goed mijn eigen functie te begrijpen ben ik me ook vrijwillig voor de organisatie gaan inzetten. Naast dat ik het goed vind om mezelf ook vrijwillig in te zetten vind ik het ook fijn om te ervaren waar mensen tegen aan lopen als ze vrijwilliger zijn of worden bij het Amsterdams Buurvrouwen Contact. Ik kan nu beter ondersteuning geven aan andere vrijwilligers omdat ik me vrijwillig heb ingezet en hun werk ken. Voor mij is de keuze om me vrijwillig in te zetten duaal. Het is goed voor zowel mijn persoonlijke ontwikkeling als voor mijn professionele ontwikkeling.

Mijn functie als regiocoördinator houdt in dat ik een aanspreekpunt ben voor de vrijwilligers in de organisatie. Verder houd ik contact met netwerkorganisaties en de Gemeente Amsterdam, stuur vrijwillige coördinatoren aan en zorg ik samen met de andere regiocoördinatoren voor een synchrone en strategische manier van werken in alle stadsdelen. Wij richten ons op vrouwen die om uiteenlopende redenen geen toegang hebben tot de gebruikelijke kanalen om de Nederlandse taal te leren. 

We hebben drie soorten vrijwilligers: taalmaatjes, mensen die intakes doen met potentiele vrouwen die we kunnen helpen en vrijwillige coördinatoren.

Als taalmaatje begeleid je een vrouw om de Nederlandse taal beter te leren. Je bent in ieder geval 2,5 uur per week bezig met het voorbereiden van je les en het geven van je les aan de desbetreffende vrouw. Lessen zitten voor iedereen weer anders in elkaar en we kijken daarbij echt naar de behoefte van onze vrouwen. Wat hebben ze nodig? En waar hebben zij in hun persoonlijke situatie behoefte aan? We willen graag als je taalmaatje wordt dat je in ieder geval 6 maanden commitment geeft zodat wij continuïteit kunnen waarborgen richting de vrouwen die we ondersteunen.

Een intaker is het meest flexibel en daarbij kun je je tijd heel goed zelf indelen. Je bent dan verantwoordelijk voor het eerste contact en het intake gesprek met de vrouw die zich bij onze organisatie gemeld heeft. Hierbij wordt er gekeken of die persoon past in onze doelgroep. Iemand met een baan van 40 uur en niet goed Nederlands spreekt komt hier voor minder snel in aanmerking. Die vrouwen hebben namelijk vaak wel de mogelijkheid om via een taalschool de Nederlandse taal te leren.

Als vrijwillig coördinator heb je een aantal duo’s onder je hoede en ben jij het aanspreekpunt voor beide. Je zorgt voor continuïteit en vraagt waar de duo’s behoefte aan hebben.

Op dit moment ben ik zelf ook vrijwillig taalmaatje in het stadsdeel Noord. Behalve dat het voor mijn werk goed is om beter te begrijpen hoe het lesgeven en contact in z’n werk gaat, vind ik het ook een kleine moeite om 2,5 uur van mijn week op te geven om iemand anders te helpen. Ik vind het heel leuk om te zien als mijn maatje nieuwe dingen oppikt en deze ook onthoudt. Het geeft een goed gevoel als je je taalmaatje voortgang ziet boeken.

We hebben een wachtlijst van vrouwen die geholpen kunnen worden in Amsterdam. Wil jij je in jouw stadsdeel vrijwillig inzetten? Bijvoorbeeld als taalmaatje, intaker of vrijwillig coördinator? Neem dan contact op met VSBfonds via beurzen@vsbfonds.nl!

Het verhaal van Hanneke

Mijn naam is Hanneke van Veghel. Ik ben opgegroeid in Noord-Brabant aan de rand van een plattelandsdorp. Dat platteland heeft altijd mijn interesse gehouden. In eerste instantie ben ik aan de kunstacademie gaan studeren in Maastricht maar ik kwam er snel achter dat ik toch liever iets anders wilde gaan studeren. Ik wilde heel graag iets met dieren gaan doen en ben toen bij de opleiding veehouderij terecht gekomen waar ik me voornamelijk heb gefocust op varkens en kippen. Omdat ik heel erg het gevoel had, als ik iets voor dieren wil betekenen dan kan ik dat het beste in de veehouderij doen. Vanuit daar heb ik uiteindelijk een VSBfonds Beurs aangevraagd. Ik wilde geen boer worden maar wilde de industrie van de binnenkant bestuderen en mij vervolgens door middel van een master nog meer te verdiepen in de veehouderij, en dan voornamelijk met betrekking tot veevoer, milieu en het voedselvraagstuk. Ik heb toen gekozen om een master Duurzame landbouw en voedselzekerheid in Engeland te gaan doen.

VSBfonds heeft me de tools gegeven om me verder te verdiepen en de master te gaan doen die aansloot bij mijn ambities. Het heeft me heel erg geholpen om de kennis die ik in Nederland al had opgedaan in een ander perspectief te gaan zien. Mede door andere internationale studenten en professoren en hun visie heb ik een beter internationaal perspectief kunnen ontwikkelen. Dat heeft er weer toe geleid dat ik heel veel verschillende mogelijkheden ben gaan zien.

Zo ben ik terecht gekomen in mijn huidige werk in Kenia, en zo ben ik op het idee gekomen voor mijn boek “Dieet voor een betere planeet”. een boek over hoe je met praktische tips de wereld kunt helpen met betrekking tot het voedselvraagstuk. Ik heb het boek voornamelijk geschreven omdat ik mensen wilde inspireren om gezonder en beter te gaan eten. Het boek is een verhaal achter je voedsel en het heeft vijf thema’s:
1. Dierlijke producten
2. Voedselverspilling
3. Eerlijke handel
4. Duurzame productie
5. Gezondheid
Ben je benieuwd naar het boek van Hanneke? Het is online te vinden en in alle boekhandels.

Mijn master heeft er zeker aan bijgedragen dat ik veel kennis over duurzame landbouw bezit. Op dit moment ben ik bij de Elgon Collection bezig om de meest duurzame avocado ter wereld te produceren. De avocado heeft niet altijd de beste naam. We zijn bezig om de avocado zo goed mogelijk en carbon neutraal te produceren. Met zo min mogelijk water en grond, en genoeg biodiversiteit. Daarnaast willen we de community ondersteunen door eerlijke lonen te bieden en ook te investeren in een groot bomenproject voor de biodiversiteit. We zetten mooie stappen om de avocado te verduurzamen maar zo’n proces duurt lang. We gebruiken nu bijvoorbeeld veel zonne-energie, hebben een waterkrachtcentrale en gebruiken geen pesticiden op onze avocado’s. Ik ben eerst als consultant bij Elgon Collection begonnen en in januari 2022 begin ik hier op de boerderij in Kenia met een nieuwe functie als duurzaamheid manager.

Na mij master heb ik een tijdje in Nederland gesolliciteerd naar een baan maar ik kon de juiste fit niet vinden. Ik heb een hele uitgesproken visie op duurzaamheid en het sloot niet goed aan. Ik ben in 2016 in Ethiopië terechtgekomen waar ik via Netword, de grootste organisatie van ontwikkelingswerkers van Nederland, een jaar aan een groot irrigatieproject voor kleine boeren gewerkt en daarna ben ik bij de Elgon Collection terecht gekomen. Tussendoor heb ik ook nog projecten gedaan in Tanzania en Oeganda. Maar uiteindelijk kwam ik toch ook weer terug bij de Elgon Collection. 

De beurs heeft voor mij ook veel betekent op persoonlijk vlak. Ik was een laatbloeier. Maar als je een bepaalde ambitie hebt en vooral eentje die niet heel erg past binnen de status quo is het heel erg fijn om ondersteund te worden in je visie, hoe je denkt en wat je wilt bereiken. Het is fijn om betrokkenheid te voelen van mensen die deze visie ook delen en uiteindelijk de beurs te krijgen om ondersteund te worden in je droom. En dat je droom ook serieus genomen wordt. En natuurlijk is het op professioneel vlak ook bijzonder goed om een master te kunnen doen en deze op zak te hebben. Achteraf gezien had ik veel eerder naar de universiteit moeten gaan, het is veel meer mijn denkniveau. Ik vond het praktische van het HBO ook heel erg fijn en leerzaam maar op de universiteit heb ik mijn kennis nog meer kunnen verrijken.

Naast mijn werk in Kenia en de beurs heb ik een boek geschreven over hoe je met praktische tips de wereld kunt helpen met betrekking tot het voedselvraagstuk. Ik heb het boek voornamelijk geschreven om mensen te inspireren om gezonder en beter te gaan eten.

Er zit een heleboel kracht in het netwerk en ik wil me daar graag bij aansluiten. Ik heb onder andere mijn boek gepromoot en daardoor ben ik met een andere bursaal in contact gekomen die bij het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit werkt. Hierdoor mocht ik mijn boek presenteren bij het ministerie en dat is natuurlijk heel gaaf! En dat mede door het VSBfonds Bursalen Netwerk.

Ik vind het heel leuk om mijn steentje bij te dragen door mijn verhaal te delen en anderen te inspireren en motiveren.

Foto Hanneke: @DigitalNomadMom

Het verhaal van Kristen Janssen

Mijn naam is Kristen en ik ben in 2018 in contact gekomen met VSBfonds. Ik studeerde destijds aan de HKU de bachelor kunst & economie. Tijdens mijn studie heb ik stage gelopen in het buitenland en ik had al bedacht dat ik na mijn studie  weer terug naar het buitenland wilde om nog een stage te gaan doen. Mijn studiebegeleider wees me erop dat ik ook in buitenland kon gaan studeren omdat ik een goed verhaal had dat aansloot op wat VSBfonds doet. Ik heb me toen aangemeld voor een studiebeurs en heb die uiteindelijk toegewezen gekregen. Ik begon aan mijn master International Trade in Palermo. Helaas verliep het op sommige vlakken wel wat anders da ik had verwacht doordat de wereld ‘in de greep’ van corona kwam. Toch heb ik een jaar in Palermo gezeten, Voor de stage van mijn master ben ik uiteindelijk naar Spanje vertrokken. En daardoor heb ik vervolgens een baan gekregen bij een Nederlands bedrijf in Spanje.

Het heeft me heel veel opgeleverd, ondanks corona. Als ik de VSBfonds Beurs niet had gekregen dan was ik misschien weer een stage in het buitenland gaan doen, maar was ik echt niet gaan studeren in het buitenland en had ik ook zeker niet alle mensen ontmoet die nu in mijn netwerk zitten. Het mooiste wat ik heb overgehouden naast mijn academische opleiding is het feit dat ik nu vrienden over de hele wereld heb. En dat ik naast de cultuur van het land waar ik op dat moment woonde ook heel veel anderen culturen heb leren kennen. Dit helpt mij ook enorm op professioneel vlak. Voor mij is het super fijn om die kennis over verschillende culturen te kunnen toepassen in mijn werk. Ik werk nu met veel internationale klanten, bijvoorbeeld uit Roemenië, Amerika en Spanje. Het is voor mij vele malen makkelijker geworden om goed met ze te communiceren en daardoor verloopt de samenwerking heel erg goed.

Het is niet zo dat het echt een droom van mij was om in het buitenland te studeren. Het is eigenlijk heel organisch verlopen. Ik ben best verlegen en ook niet iemand die van nature zo’n stap zou durven zetten. Maar al tijdens mijn studie aan de HKU wilde ik toch wel uit m’n comfortzone proberen te stappen. Ik ben minder goed in het communiceren in een andere taal dus dat was de voornaamste reden om stage te gaan lopen in het buitenland. Toen ik die stage eenmaal had gedaan, begon het wel te borrelen om weer terug te gaan. Ik heb ontdekt hoeveel plezier het me gaf om mensen uit andere landen en culturen te leren kennen. In Nederland kunnen we best hard zijn en direct. En dat kan door mensen uit andere culturen heel anders opgevat worden. Als je je daar niet bewust van bent, dan kan samenwerking met iemand met en andere achtergrond echt lastig worden en het kan echt een negatief effect hebben op die samenwerking. Ik ben zo blij dat ik het heb gedaan want je kunt er zoveel uithalen.

Ik durf nu veel eerder die stap uit mijn comfortzone te zetten. Omdat ik ook heb ervaren hoeveel me dat zal opleveren. Dus het heeft me wel veel zelfverzekerder gemaakt en dat is allemaal enorm versterkt doordat ik de kans heb gekregen om in het buitenland te studeren.

Kristen over het VSBfonds Bursalen Netwerk

Persoonlijk zou ik graag uit dit netwerk willen halen dat ik bijvoorbeeld zou willen lezen wat de buitenlandse studie andere bursalen heeft opgeleverd. We delen toch een aantal ervaringen. Maar ook interessant om meer te horen over waar mensen nù mee bezig zijn. Daarnaast kunnen we elkaar misschien wel helpen en ondersteunen met vraagstukken waar we mee bezig zijn in ons huidige werk.

Ook op persoonlijk vlak lijkt het me heel erg leuk om meer bursalen te leren kennen. We hebben vergelijkbare ervaringen en weten hoe het voelt om in het diepe te springen. Over dit soort dingen kan je makkelijker communiceren met gelijkgestemden. Iedereen in dit netwerk weet hoe het voelt en het is vast voor bijna iedereen één van de belangrijkste keuzes in je leven geweest.

Het lijkt me heel leuk om evenementen bij te wonen als ik in Nederland ben. Dan kun je met gelijkgestemden een connectie opbouwen en je gehoord voelen. Een goed idee om te zorgen dat er niet alleen eenzijdige communicatie is vanuit VSBfonds, is om binnen het Bursalen Netwerk af en toe polls of vragen te stellen over waar iedereen behoefte aan heeft of mensen direct te benaderen over wat ze nodig hebben. Dit kan zowel op persoonlijk als professioneel niveau. Het is maar net waar iemand behoefte aan heeft.

Tegen studenten die twijfelen om een VSBfonds Beurs aan te vragen voor een buitenlands studieplan zou ik eigenlijk willen zeggen, er is geen fout. Je kunt geen fout maken door het te doen omdat je zelf kunt bepalen hoeveel je eruit haalt. En als je het eng vindt, probeer het! Je kunt beter wel gaan en erachter komen dat het echt niet iets is wat je wilt dan dat je het helemaal niet doet en later spijt krijgt.

Tijdens het gesprek kwam een aantal ideeën op over wat we in dit netwerk allemaal kunnen delen:
- Laat nieuwe bursalen zich voorstellen onder een post in de community
- Laat bursalen hun bedrijf promoten
- Laat bursalen een concrete oproep van de organisatie delen
- Laat besturen van verschillende regio’s ook af en toe aan het woord over evenementen of laat ze vertellen waar ze mee bezig zijn
- Stel de nieuwe bursalen van dat jaar voor
- Vraag of mensen samen met mij willen nadenken over de invulling van het Bursalen Netwerk.